قاموس سترونغ

البشارة كما دوّنها لوقا الفصل : 22

22 - 1 : وَقَرُبَ عِيدُ الْفَطِيرِ ، الَّذِي يُقَالُ لَهُ الْفِصْحُ.

ηγγιζεν δε η εορτη των αζυμων η λεγομενη πασχα

22 - 2 : وَكَانَ رُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ وَالْكَتَبَةُ يَطْلُبُونَ كَيْفَ يَقْتُلُونَهُ ، لأَنَّهُمْ خَافُوا الشَّعْبَ.

και εζητουν οι αρχιερεις και οι γραμματεις το πως ανελωσιν αυτον εφοβουντο γαρ τον λαον

22 - 3 : فَدَخَلَ الشَّيْطَانُ فِي يَهُوذَا الَّذِي يُدْعَى الإِسْخَرْيُوطِيَّ ، وَهُوَ مِنْ جُمْلَةِ الاِثْنَيْ عَشَرَ.

εισηλθεν δε σατανας εις ιουδαν τον καλουμενον ισκαριωτην οντα εκ του αριθμου των δωδεκα

22 - 4 : فَمَضَى وَتَكَلَّمَ مَعَ رُؤَسَاءِ الْكَهَنَةِ وَقُوَّادِ الْجُنْدِ كَيْفَ يُسَلِّمُهُ إِلَيْهِمْ.

και απελθων συνελαλησεν τοις αρχιερευσιν και στρατηγοις το πως αυτοις παραδω αυτον

22 - 5 : فَفَرِحُوا وَعَاهَدُوهُ أَنْ يُعْطُوهُ فِضَّةً.

και εχαρησαν και συνεθεντο αυτω αργυριον δουναι

22 - 6 : فَوَاعَدَهُمْ. وَكَانَ يَطْلُبُ فُرْصَةً لِيُسَلِّمَهُ إِلَيْهِمْ خِلْواً مِنْ جَمْعٍ.

και εξωμολογησεν και εζητει ευκαιριαν του παραδουναι αυτον ατερ οχλου αυτοις

22 - 7 : وَجَاءَ يَوْمُ الْفَطِيرِ الَّذِي كَانَ يَنْبَغِي أَنْ يُذْبَحَ فِيهِ الْفِصْحُ.

ηλθεν δε η ημερα των αζυμων [εν] η εδει θυεσθαι το πασχα

22 - 8 : فَأَرْسَلَ بُطْرُسَ وَيُوحَنَّا قَائِلاً: ((اذْهَبَا وَأَعِدَّا لَنَا الْفِصْحَ لِنَأْكُلَ)).

και απεστειλεν πετρον και ιωαννην ειπων πορευθεντες ετοιμασατε ημιν το πασχα ινα φαγωμεν

22 - 9 : فَقَالاَ لَهُ: ((أَيْنَ تُرِيدُ أَنْ نُعِدَّ؟)).

οι δε ειπαν αυτω που θελεις ετοιμασωμεν

22 - 10 : فَقَالَ لَهُمَا: ((إِذَا دَخَلْتُمَا الْمَدِينَةَ يَسْتَقْبِلُكُمَا إِنْسَانٌ حَامِلٌ جَرَّةَ مَاءٍ. اِتْبَعَاهُ إِلَى الْبَيْتِ حَيْثُ يَدْخُلُ ،

ο δε ειπεν αυτοις ιδου εισελθοντων υμων εις την πολιν συναντησει υμιν ανθρωπος κεραμιον υδατος βασταζων ακολουθησατε αυτω εις την οικιαν εις ην εισπορευεται

22 - 11 : وَقُولاَ لِرَبِّ الْبَيْتِ: يَقُولُ لَكَ الْمُعَلِّمُ: أَيْنَ الْمَنْزِلُ حَيْثُ آكُلُ الْفِصْحَ مَعَ تَلاَمِيذِي؟

και ερειτε τω οικοδεσποτη της οικιας λεγει σοι ο διδασκαλος που εστιν το καταλυμα οπου το πασχα μετα των μαθητων μου φαγω

22 - 12 : فَذَاكَ يُرِيكُمَا عِلِّيَّةً كَبِيرَةً مَفْرُوشَةً. هُنَاكَ أَعِدَّا)).

κακεινος υμιν δειξει αναγαιον μεγα εστρωμενον εκει ετοιμασατε

22 - 13 : فَانْطَلَقَا وَوَجَدَا كَمَا قَالَ لَهُمَا ، فَأَعَدَّا الْفِصْحَ.

απελθοντες δε ευρον καθως ειρηκει αυτοις και ητοιμασαν το πασχα

22 - 14 : وَلَمَّا كَانَتِ السَّاعَةُ اتَّكَأَ وَالاِثْنَا عَشَرَ رَسُولاً مَعَهُ ،

και οτε εγενετο η ωρα ανεπεσεν και οι αποστολοι συν αυτω

22 - 15 : وَقَالَ لَهُمْ: ((شَهْوَةً اشْتَهَيْتُ أَنْ آكُلَ هَذَا الْفِصْحَ مَعَكُمْ قَبْلَ أَنْ أَتَأَلَّمَ ،

και ειπεν προς αυτους επιθυμια επεθυμησα τουτο το πασχα φαγειν μεθ υμων προ του με παθειν

22 - 16 : لأَنِّي أَقُولُ لَكُمْ: إِنِّي لاَ آكُلُ مِنْهُ بَعْدُ حَتَّى يُكْمَلَ فِي مَلَكُوتِ اللهِ)).

λεγω γαρ υμιν οτι ου μη φαγω αυτο εως οτου πληρωθη εν τη βασιλεια του θεου

22 - 17 : ثُمَّ تَنَاوَلَ كَأْساً وَشَكَرَ وَقَالَ: ((خُذُوا هَذِهِ وَاقْتَسِمُوهَا بَيْنَكُمْ ،

και δεξαμενος ποτηριον ευχαριστησας ειπεν λαβετε τουτο και διαμερισατε εις εαυτους

22 - 18 : لأَنِّي أَقُولُ لَكُمْ: إِنِّي لاَ أَشْرَبُ مِنْ نِتَاجِ الْكَرْمَةِ حَتَّى يَأْتِيَ مَلَكُوتُ اللهِ)).

λεγω γαρ υμιν [οτι] ου μη πιω απο του νυν απο του γενηματος της αμπελου εως ου η βασιλεια του θεου ελθη

22 - 19 : وَأَخَذَ خُبْزاً وَشَكَرَ وَكَسَّرَ وَأَعْطَاهُمْ قَائِلاً: ((هَذَا هُوَ جَسَدِي الَّذِي يُبْذَلُ عَنْكُمْ. اِصْنَعُوا هَذَا لِذِكْرِي)).

και λαβων αρτον ευχαριστησας εκλασεν και εδωκεν αυτοις λεγων τουτο εστιν το σωμα μου το υπερ υμων διδομενον τουτο ποιειτε εις την εμην αναμνησιν

22 - 20 : وَكَذَلِكَ الْكَأْسَ أَيْضاً بَعْدَ الْعَشَاءِ قَائِلاً: ((هَذِهِ الْكَأْسُ هِيَ الْعَهْدُ الْجَدِيدُ بِدَمِي الَّذِي يُسْفَكُ عَنْكُمْ.

και το ποτηριον ωσαυτως μετα το δειπνησαι λεγων τουτο το ποτηριον η καινη διαθηκη εν τω αιματι μου το υπερ υμων εκχυννομενον

22 - 21 : وَلَكِنْ هُوَذَا يَدُ الَّذِي يُسَلِّمُنِي هِيَ مَعِي عَلَى الْمَائِدَةِ.

πλην ιδου η χειρ του παραδιδοντος με μετ εμου επι της τραπεζης

22 - 22 : وَابْنُ الإِنْسَانِ مَاضٍ كَمَا هُوَ مَحْتُومٌ ، وَلَكِنْ وَيْلٌ لِذَلِكَ الإِنْسَانِ الَّذِي يُسَلِّمُهُ! )).

οτι ο υιος μεν του ανθρωπου κατα το ωρισμενον πορευεται πλην ουαι τω ανθρωπω εκεινω δι ου παραδιδοται

22 - 23 : فَابْتَدَأُوا يَتَسَاءَلُونَ فِيمَا بَيْنَهُمْ: ((مَنْ تَرَى مِنْهُمْ هُوَ الْمُزْمِعُ أَنْ يَفْعَلَ هَذَا؟)).

και αυτοι ηρξαντο συζητειν προς εαυτους το τις αρα ειη εξ αυτων ο τουτο μελλων πρασσειν

22 - 24 : وَكَانَتْ بَيْنَهُمْ أَيْضاً مُشَاجَرَةٌ مَنْ مِنْهُمْ يُظَنُّ أَنَّهُ يَكُونُ أَكْبَرَ.

εγενετο δε και φιλονεικια εν αυτοις το τις αυτων δοκει ειναι μειζων

22 - 25 : فَقَالَ لَهُمْ: ((مُلُوكُ الأُمَمِ يَسُودُونَهُمْ ، وَالْمُتَسَلِّطُونَ عَلَيْهِمْ يُدْعَوْنَ مُحْسِنِينَ.

ο δε ειπεν αυτοις οι βασιλεις των εθνων κυριευουσιν αυτων και οι εξουσιαζοντες αυτων ευεργεται καλουνται

22 - 26 : وَأَمَّا أَنْتُمْ فَلَيْسَ هَكَذَا ، بَلِ الْكَبِيرُ فِيكُمْ لِيَكُنْ كَالأَصْغَرِ ، وَالْمُتَقَدِّمُ كَالْخَادِمِ.

υμεις δε ουχ ουτως αλλ ο μειζων εν υμιν γινεσθω ως ο νεωτερος και ο ηγουμενος ως ο διακονων

22 - 27 : لأَنْ مَنْ هُوَ أَكْبَرُ: أَلَّذِي يَتَّكِئُ أَمِ الَّذِي يَخْدُمُ؟ أَلَيْسَ الَّذِي يَتَّكِئُ؟ وَلَكِنِّي أَنَا بَيْنَكُمْ كَالَّذِي يَخْدُمُ.

τις γαρ μειζων ο ανακειμενος η ο διακονων ουχι ο ανακειμενος εγω δε εν μεσω υμων ειμι ως ο διακονων

22 - 28 : أَنْتُمُ الَّذِينَ ثَبَتُوا مَعِي فِي تَجَارِبِي ،

υμεις δε εστε οι διαμεμενηκοτες μετ εμου εν τοις πειρασμοις μου

22 - 29 : وَأَنَا أَجْعَلُ لَكُمْ كَمَا جَعَلَ لِي أَبِي مَلَكُوتاً ،

καγω διατιθεμαι υμιν καθως διεθετο μοι ο πατηρ μου βασιλειαν

22 - 30 : لِتَأْكُلُوا وَتَشْرَبُوا عَلَى مَائِدَتِي فِي مَلَكُوتِي ، وَتَجْلِسُوا عَلَى كَرَاسِيَّ تَدِينُونَ أَسْبَاطَ إِسْرَائِيلَ الاِثْنَيْ عَشَرَ)).

ινα εσθητε και πινητε επι της τραπεζης μου εν τη βασιλεια μου και καθησεσθε επι θρονων τας δωδεκα φυλας κρινοντες του ισραηλ

22 - 31 : وَقَالَ الرَّبُّ: ((سِمْعَانُ ، سِمْعَانُ ، هُوَذَا الشَّيْطَانُ طَلَبَكُمْ لِكَيْ يُغَرْبِلَكُمْ كَالْحِنْطَةِ!

σιμων σιμων ιδου ο σατανας εξητησατο υμας του σινιασαι ως τον σιτον

22 - 32 : وَلَكِنِّي طَلَبْتُ مِنْ أَجْلِكَ لِكَيْ لاَ يَفْنَى إِيمَانُكَ. وَأَنْتَ مَتَى رَجَعْتَ ثَبِّتْ إِخْوَتَكَ)).

εγω δε εδεηθην περι σου ινα μη εκλιπη η πιστις σου και συ ποτε επιστρεψας στηρισον τους αδελφους σου

22 - 33 : فَقَالَ لَهُ: ((يَا رَبُّ ، إِنِّي مُسْتَعِدٌّ أَنْ أَمْضِيَ مَعَكَ حَتَّى إِلَى السِّجْنِ وَإِلَى الْمَوْتِ! )).

ο δε ειπεν αυτω κυριε μετα σου ετοιμος ειμι και εις φυλακην και εις θανατον πορευεσθαι

22 - 34 : فَقَالَ: ((أَقُولُ لَكَ يَا بُطْرُسُ : لاَ يَصِيحُ الدِّيكُ الْيَوْمَ قَبْلَ أَنْ تُنْكِرَ ثَلاَثَ مَرَّاتٍ أَنَّكَ تَعْرِفُنِي)).

ο δε ειπεν λεγω σοι πετρε ου φωνησει σημερον αλεκτωρ εως τρις με απαρνηση ειδεναι

22 - 35 : ثُمَّ قَالَ لَهُمْ: ((حِينَ أَرْسَلْتُكُمْ بِلاَ كِيسٍ وَلاَ مِزْوَدٍ وَلاَ أَحْذِيَةٍ ، هَلْ أَعْوَزَكُمْ شَيْءٌ؟)) فَقَالُوا: ((لاَ)).

και ειπεν αυτοις οτε απεστειλα υμας ατερ βαλλαντιου και πηρας και υποδηματων μη τινος υστερησατε οι δε ειπαν ουθενος

22 - 36 : فَقَالَ لَهُمْ: ((لَكِنِ الآنَ ، مَنْ لَهُ كِيسٌ فَلْيَأْخُذْهُ وَمِزْوَدٌ كَذَلِكَ. وَمَنْ لَيْسَ لَهُ فَلْيَبِعْ ثَوْبَهُ وَيَشْتَرِ سَيْفاً.

ειπεν δε αυτοις αλλα νυν ο εχων βαλλαντιον αρατω ομοιως και πηραν και ο μη εχων πωλησατω το ιματιον αυτου και αγορασατω μαχαιραν

22 - 37 : لأَنِّي أَقُولُ لَكُمْ إِنَّهُ يَنْبَغِي أَنْ يَتِمَّ فِيَّ أَيْضاً هَذَا الْمَكْتُوبُ: وَأُحْصِيَ مَعَ أَثَمَةٍ. لأَنَّ مَا هُوَ مِنْ جِهَتِي لَهُ انْقِضَاءٌ)).

λεγω γαρ υμιν οτι τουτο το γεγραμμενον δει τελεσθηναι εν εμοι το και μετα ανομων ελογισθη και γαρ το περι εμου τελος εχει

22 - 38 : فَقَالُوا: ((يَا رَبُّ ، هُوَذَا هُنَا سَيْفَانِ)). فَقَالَ لَهُمْ: ((يَكْفِي!)).

οι δε ειπαν κυριε ιδου μαχαιραι ωδε δυο ο δε ειπεν αυτοις ικανον εστιν

22 - 39 : وَخَرَجَ وَمَضَى كَالْعَادَةِ إِلَى جَبَلِ الزَّيْتُونِ ، وَتَبِعَهُ أَيْضاً تَلاَمِيذُهُ.

και εξελθων επορευθη κατα το εθος εις το ορος των ελαιων ηκολουθησαν δε αυτω και οι μαθηται

22 - 40 : وَلَمَّا صَارَ إِلَى الْمَكَانِ قَالَ لَهُمْ: ((صَلُّوا لِكَيْ لاَ تَدْخُلُوا فِي تَجْرِبَةٍ)).

γενομενος δε επι του τοπου ειπεν αυτοις προσευχεσθε μη εισελθειν εις πειρασμον

22 - 41 : وَانْفَصَلَ عَنْهُمْ نَحْوَ رَمْيَةِ حَجَرٍ وَجَثَا عَلَى رُكْبَتَيْهِ وَصَلَّى

και αυτος απεσπασθη απ αυτων ωσει λιθου βολην και θεις τα γονατα προσηυχετο

22 - 42 : قَائِلاً: ((يَا أَبَتَاهُ ، إِنْ شِئْتَ أَنْ تُجِيزَ عَنِّي هَذِهِ الْكَأْسَ. وَلَكِنْ لِتَكُنْ لاَ إِرَادَتِي بَلْ إِرَادَتُكَ)).

λεγων πατερ ει βουλει παρενεγκε τουτο το ποτηριον απ εμου πλην μη το θελημα μου αλλα το σον γινεσθω

22 - 43 : وَظَهَرَ لَهُ مَلاَكٌ مِنَ السَّمَاءِ يُقَوِّيهِ.

[[ωφθη δε αυτω αγγελος απ ουρανου ενισχυων αυτον

22 - 44 : وَإِذْ كَانَ فِي جِهَادٍ كَانَ يُصَلِّي بِأَشَدِّ لَجَاجَةٍ ، وَصَارَ عَرَقُهُ كَقَطَرَاتِ دَمٍ نَازِلَةٍ عَلَى الأَرْضِ.

και γενομενος εν αγωνια εκτενεστερον προσηυχετο και εγενετο ο ιδρως αυτου ωσει θρομβοι αιματος καταβαινοντος επι την γην]]

22 - 45 : ثُمَّ قَامَ مِنَ الصَّلاَةِ وَجَاءَ إِلَى تَلاَمِيذِهِ ، فَوَجَدَهُمْ نِيَاماً مِنَ الْحُزْنِ.

και αναστας απο της προσευχης ελθων προς τους μαθητας ευρεν κοιμωμενους αυτους απο της λυπης

22 - 46 : فَقَالَ لَهُمْ: ((لِمَاذَا أَنْتُمْ نِيَامٌ؟ قُومُوا وَصَلُّوا لِئَلاَّ تَدْخُلُوا فِي تَجْرِبَةٍ)).

και ειπεν αυτοις τι καθευδετε ανασταντες προσευχεσθε ινα μη εισελθητε εις πειρασμον

22 - 47 : وَبَيْنَمَا هُوَ يَتَكَلَّمُ إِذَا جَمْعٌ ، وَالَّذِي يُدْعَى يَهُوذَا ، أَحَدُ الاِثْنَيْ عَشَرَ ، يَتَقَدَّمُهُمْ ، فَدَنَا مِنْ يَسُوعَ لِيُقَبِّلَهُ.

ετι αυτου λαλουντος ιδου οχλος και ο λεγομενος ιουδας εις των δωδεκα προηρχετο αυτους και ηγγισεν τω ιησου φιλησαι αυτον

22 - 48 : فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: ((يَا يَهُوذَا ، أَبِقُبْلَةٍ تُسَلِّمُ ابْنَ الإِنْسَانِ؟))

ιησους δε ειπεν αυτω ιουδα φιληματι τον υιον του ανθρωπου παραδιδως

22 - 49 : فَلَمَّا رَأَى الَّذِينَ حَوْلَهُ مَا يَكُونُ ، قَالُوا: ((يَا رَبُّ ، أَنَضْرِبُ بِالسَّيْفِ؟))

ιδοντες δε οι περι αυτον το εσομενον ειπαν κυριε ει παταξομεν εν μαχαιρη

22 - 50 : وَضَرَبَ وَاحِدٌ مِنْهُمْ عَبْدَ رَئِيسِ الْكَهَنَةِ فَقَطَعَ أُذْنَهُ الْيُمْنَى.

και επαταξεν εις τις εξ αυτων του αρχιερεως τον δουλον και αφειλεν το ους αυτου το δεξιον

22 - 51 : فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ : ((دَعُوا إِلَى هَذَا!)) وَلَمَسَ أُذْنَهُ وَأَبْرَأَهَا.

αποκριθεις δε ο ιησους ειπεν εατε εως τουτου και αψαμενος του ωτιου ιασατο αυτον

22 - 52 : ثُمَّ قَالَ يَسُوعُ لِرُؤَسَاءِ الْكَهَنَةِ وَقُوَّادِ جُنْدِ الْهَيْكَلِ وَالشُّيُوخِ الْمُقْبِلِينَ عَلَيْهِ: ((كَأَنَّهُ عَلَى لِصٍّ خَرَجْتُمْ بِسُيُوفٍ وَعِصِيٍّ!

ειπεν δε ιησους προς τους παραγενομενους επ αυτον αρχιερεις και στρατηγους του ιερου και πρεσβυτερους ως επι ληστην εξηλθατε μετα μαχαιρων και ξυλων

22 - 53 : إِذْ كُنْتُ مَعَكُمْ كُلَّ يَوْمٍ فِي الْهَيْكَلِ لَمْ تَمُدُّوا عَلَيَّ الأَيَادِيَ. وَلَكِنَّ هَذِهِ سَاعَتُكُمْ وَسُلْطَانُ الظُّلْمَةِ)).

καθ ημεραν οντος μου μεθ υμων εν τω ιερω ουκ εξετεινατε τας χειρας επ εμε αλλ αυτη εστιν υμων η ωρα και η εξουσια του σκοτους

22 - 54 : فَأَخَذُوهُ وَسَاقُوهُ وَأَدْخَلُوهُ إِلَى بَيْتِ رَئِيسِ الْكَهَنَةِ. وَأَمَّا بُطْرُسُ فَتَبِعَهُ مِنْ بَعِيدٍ.

συλλαβοντες δε αυτον ηγαγον και εισηγαγον εις την οικιαν του αρχιερεως ο δε πετρος ηκολουθει μακροθεν

22 - 55 : وَلَمَّا أَضْرَمُوا نَاراً فِي وَسْطِ الدَّارِ وَجَلَسُوا مَعاً ، جَلَسَ بُطْرُسُ بَيْنَهُمْ.

περιαψαντων δε πυρ εν μεσω της αυλης και συγκαθισαντων εκαθητο ο πετρος μεσος αυτων

22 - 56 : فَرَأَتْهُ جَارِيَةٌ جَالِساً عِنْدَ النَّارِ فَتَفَرَّسَتْ فيهِ وَقَالَتْ: ((وَهَذَا كَانَ مَعَهُ! )).

ιδουσα δε αυτον παιδισκη τις καθημενον προς το φως και ατενισασα αυτω ειπεν και ουτος συν αυτω ην

22 - 57 : فَأَنْكَرَهُ قَائِلاً: ((لَسْتُ أَعْرِفُهُ يَا امْرَأَةُ!))

ο δε ηρνησατο λεγων ουκ οιδα αυτον γυναι

22 - 58 : وَبَعْدَ قَلِيلٍ رَآهُ آخَرُ وَقَالَ: ((وَأَنْتَ مِنْهُمْ!)) فَقَالَ بُطْرُسُ: ((يَا إِنْسَانُ ، لَسْتُ أَنَا!))

και μετα βραχυ ετερος ιδων αυτον εφη και συ εξ αυτων ει ο δε πετρος εφη ανθρωπε ουκ ειμι

22 - 59 : وَلَمَّا مَضَى نَحْوُ سَاعَةٍ وَاحِدَةٍ أَكَّدَ آخَرُ قَائِلاً: ((بِالْحَقِّ إِنَّ هَذَا أَيْضاً كَانَ مَعَهُ ، لأَنَّهُ جَلِيلِيٌّ أَيْضاً)).

και διαστασης ωσει ωρας μιας αλλος τις διισχυριζετο λεγων επ αληθειας και ουτος μετ αυτου ην και γαρ γαλιλαιος εστιν

22 - 60 : فَقَالَ بُطْرُسُ: ((يَا إِنْسَانُ ، لَسْتُ أَعْرِفُ مَا تَقُولُ! )). وَفِي الْحَالِ بَيْنَمَا هُوَ يَتَكَلَّمُ صَاحَ الدِّيكُ.

ειπεν δε ο πετρος ανθρωπε ουκ οιδα ο λεγεις και παραχρημα ετι λαλουντος αυτου εφωνησεν αλεκτωρ

22 - 61 : فَالْتَفَتَ الرَّبُّ وَنَظَرَ إِلَى بُطْرُسَ ، فَتَذَكَّرَ بُطْرُسُ كَلاَمَ الرَّبِّ ، كَيْفَ قَالَ لَهُ: ((إِنَّكَ قَبْلَ أَنْ يَصِيحَ الدِّيكُ تُنْكِرُنِي ثَلاَثَ مَرَّاتٍ)).

και στραφεις ο κυριος ενεβλεψεν τω πετρω και υπεμνησθη ο πετρος του ρηματος του κυριου ως ειπεν αυτω οτι πριν αλεκτορα φωνησαι σημερον απαρνηση με τρις

22 - 62 : فَخَرَجَ بُطْرُسُ إِلَى خَارِجٍ وَبَكَى بُكَاءً مُرّاً.

και εξελθων εξω εκλαυσεν πικρως

22 - 63 : وَالرِّجَالُ الَّذِينَ كَانُوا ضَابِطِينَ يَسُوعَ كَانُوا يَسْتَهْزِئُونَ بِهِ وَهُمْ يَجْلِدُونَهُ،

και οι ανδρες οι συνεχοντες αυτον ενεπαιζον αυτω δεροντες

22 - 64 : وَغَطَّوْهُ وَكَانُوا يَضْرِبُونَ وَجْهَهُ وَيَسْأَلُونَهُ قَائِليِنَ : ((تَنَبَّأْ! مَنْ هُوَ الَّذِي ضَرَبَكَ؟))

και περικαλυψαντες αυτον επηρωτων λεγοντες προφητευσον τις εστιν ο παισας σε

22 - 65 : وَأَشْيَاءَ أُخَرَ كَثِيرَةً كَانُوا يَقُولُونَ عَلَيْهِ مُجَدِّفِينَ.

και ετερα πολλα βλασφημουντες ελεγον εις αυτον

22 - 66 : وَلَمَّا كَانَ النَّهَارُ اجْتَمَعَتْ مَشْيَخَةُ الشَّعْبِ: رُؤَسَاءُ الْكَهَنَةِ وَالْكَتَبَةُ ، وَأَصْعَدُوهُ إِلَى مَجْمَعِهِمْ

και ως εγενετο ημερα συνηχθη το πρεσβυτεριον του λαου αρχιερεις τε και γραμματεις και απηγαγον αυτον εις το συνεδριον αυτων

22 - 67 : قَائِلِينَ: ((إِنْ كُنْتَ أَنْتَ الْمسِيحَ ، فَقُلْ لَنَا! )). فَقَالَ لَهُمْ: ((إِنْ قُلْتُ لَكُمْ لاَ تُصَدِّقُونَ ،

λεγοντες ει συ ει ο χριστος ειπον ημιν ειπεν δε αυτοις εαν υμιν ειπω ου μη πιστευσητε

22 - 68 : وَإِنْ سَأَلْتُ لاَ تُجِيبُونَنِي وَلاَ تُطْلِقُونَنِي.

εαν δε ερωτησω ου μη αποκριθητε

22 - 69 : مُنْذُ الآنَ يَكُونُ ابْنُ الإِنْسَانِ جَالِساً عَنْ يَمِينِ قُوَّةِ اللهِ)).

απο του νυν δε εσται ο υιος του ανθρωπου καθημενος εκ δεξιων της δυναμεως του θεου

22 - 70 : فَقَالَ الْجَمِيعُ: ((أَفَأَنْتَ ابْنُ اللهِ؟)) فَقَالَ لَهُمْ: ((أَنْتُمْ تَقُولُونَ إِنِّي أَنَا هُوَ)).

ειπαν δε παντες συ ουν ει ο υιος του θεου ο δε προς αυτους εφη υμεις λεγετε οτι εγω ειμι

22 - 71 : فَقَالُوا: ((مَا حَاجَتُنَا بَعْدُ إِلَى شَهَادَةٍ؟ لأَنَّنَا نَحْنُ سَمِعْنَا مِنْ فَمِهِ)).

οι δε ειπαν τι ετι εχομεν μαρτυριας χρειαν αυτοι γαρ ηκουσαμεν απο του στοματος αυτου